Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

Eλλαδα

Κι όμως είναι όλα αληθεια..
Οι ανθρωποι. αχ αυτοι οι υπεροχοι ανθρωποι, που προσπαθουν να σε βοηθησουν με όποιον τροπο μπορουν. 
Ποιος μενει ασυγκίνητος μπροστά στη θέα του ανύσηχου οδηγού που βλέπει τον συνάθρωπό του να οδηγάει ποιο αργά από αυτόν και όλο αγωνία μήπως τον έχει πάρει ο ύπνος στο τιμόνι, μήπως έχει πάθει ανακοπή καρδιάς ..πιέζει  το κλάξον και  του φωνάζει γεμάτος ενδιαφέρον:
"Προχώρε ρε μαλάκα, έχουμε και δουλειές"
Ποιός να μην δώσει τα εύσημα σε εκείνο τον συμπολίτη μας που πετάει τις σακούλες με τα θρεπτικά αποφάγια του έξω από τον κάδο φροντίζοντας έτσι να βρουν τροφή εκείνα τα  πινασμένα σκυλάκια που τριγυρνόυν ελεύθερα στην ελληνική φύση 
Αχ ο Έλληνας..αυτή η μεγάλη καρδιά..αυτό το μεγαλείο ψυχής που ποτέ ένας βάρβαρος Σουηδός , ένας απολίτιστος Βικινγκ δεν θα μπορέσει να συλάβει. 

Υ.Γ. Όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες, αυτοί τρώγανε βελανίδια


Δεν υπάρχουν σχόλια: